People, planet en profit hangen onlosmakelijk met elkaar samen. Als je bijvoorbeeld een product maakt dat maar weinig impact heeft op de aarde, maar waar wel door kinderen gemaakt wordt (of volwassenen onder erbarmelijke omstandigheden) heb je nog steeds geen duurzaam product. Of als je een product ontwerpt met weinig impact op de aarde en de natuur, en onder de juiste omstandigheden geproduceerd, maar het is gewoon niet te betalen door de consument, heb je nog steeds geen duurzaam product. Kortom, people-planet-profit (of mensen-stenen-geld) moeten in balans zijn.
Vandaag even een korte blog over levenscyclusdenken. Het is onderdeel van een groter artikel, maar ik vond met name deze paragraaf over levenscyclusdenken interessant.
Wat is levenscyclusdenken?
Levenscyclusdenken is “een kwalitatief concept dat de gehele levenscyclus van het gehele proces van een product of dienst in beschouwing neemt”. Dus je moet een product of dienst van wieg tot graf (cradle to grave) analyseren en je afvragen wat de impact is op het milieu, en natuurlijk de mensen die het moeten maken, gebruiken en hergebruiken.
Er zijn allerlei analysetools die vallen binnen het levenscyclusdenken. Die tools zijn in te delen in People, Planet en Profit.
Planet
De LCA is een internationaal gestandaardiseerde ISO-methode waarmee je de impact van een materiaal op het milieu uitrekent gedurende het leven van zo’n materiaal (from cradle to grave dus).
In mijn blogs heb ik al vaker over Life Cycle Assessment (LCA) geschreven. Zie bijvoorbeeld “Hoe vervuilend is een gebouw?” of “3 hotspots”.
Profit
Daarnaast is er ook Life Cycle Costing (LCC). Een LCC berekent alle kosten die gemaakt worden om een materiaal van cradle to grave in leven te houden.
In de bouwwereld wordt dan vaak over Total Cost of Ownership (TCO) gesproken. Al gaat LCC denk ik nog wel een stapje verder dan TCO. Immers, LCC kijkt over het ownership van een bepaalde eigenaar heen.
People
Tenslotte is er ook een Social Life Cycle Assessment (S-LCA) waarmee de sociale en sociaal-economische impact van een product gedurende zijn levensduur berekend wordt. Dit wordt gedaan door betrokkenen, zoals werknemers die het product produceren, consumenten, maatschappij, en ketenpartners te ondervragen over specifieke informatie en hun mening.
Voor het opstellen van die vragen kan gewoon de standaard ISO-14040 gebruikt worden.
People – planet – profit
Als je dus een LCA, een LCC, en een S-LCA uitvoert, heb je de levenscyclus van een product of materiaal geanalyseerd op de drie aspecten people-planet-profit.
Met andere woorden, dan heb je het hele spectrum van het oeroude concept people-planet-profit te pakken.
Pas als alle drie de analyses in balans zijn (dus niet te veel impact, onder sociale en eerlijke omstandigheden geproduceerd, en betaalbaar) gedurende de gehele levenscyclus van het product, kun je 100% zeker weten dat je een duurzaam product of materiaal hebt.
Dat lijkt me een ideaalsituatie en zeker iets om verder uit te werken.
BRON: De inspiratie voor deze blog komt uit: D’Eusiano, M., Zamagni, A., Petti, L. (2019). Social sustainability and supply chain management: methods and tools. Journal of Cleaner Production (2019). 178-189. [De onderzoekers van dit onderzoek hebben in een ander onderzoek hebben de S-LCA helemaal uitgewerkt in ongeveer 30 dimensies van de sociale levensduur van een product. Hier ga ik zeker in een andere blog aandacht aan besteden.]